Jak co roku w tym okresie przygotowujemy dla Was telegraficzne streszczenie tego, co działo się w mijającym roku 2015, a działo się baaaaaaardzo dużo.

Styczeń

Fatalna końcówka poprzedniego roku sprawiła, że do Leeds United coraz mocniej zaczęło pukać widmo spadku. W związku z tym Neil Redfearn postanowił odmienić oblicze zespołu zmieniając ustawienie i styl gry United. Pierwszą próbkę nowego Leeds mieliśmy w spotkaniu Pucharu Anglii przeciwko Sunderlandowi. Pawie wyszły w ustawieniu 4-2-3-1 grając bardziej bezpośredni futbol. Na Czarne Koty to jednak nie starczyło, chociaż gra Leeds wyglądała zdecydowanie lepiej. Potem w lidze były dwa remisy z Boltonem i Birmingham. W międzyczasie do Derby County został sprzedany Stephen Warnock. Punktem zwrotnym było odrzucenie odwołania Massimo Cellino, którego Football League ostatecznie zawiesiło na 79 dni. Osierocone Pawie na dzień dobry pokonały pędzące do Premier League Bournemouth. Renesans formy rozpoczął Luke Murphy, nadzieję zaczął spłacać Berardi, odkurzony został Morison, a defensywę ustawił Sol Bamba. Pod koniec miesiąca bramka w 90 minucie Sharpa dała nam zwycięstwo w derbach z Huddersfield.

Luty

Niepokonane w lidze w styczniu Pawie na początku lutego w końcu znalazły pogromcę w osobie Brentfordu. Niepowodzenie ze Pszczołami podopieczni Neila Redfearna odbili sobie na 3 kolejnych rywalach pokonując Reading, Millwall i Middlesbrough nie tracąc gola. W obronie czyścił Bamba, w bramce cudów dokonywał Silvestri, formą dalej imponował Luke Murphy, a i bramki zaczął strzelać Alex Mowatt. Mimo wszystko na zakończenie lutego lekcji futbolu udzieliły nam Brighton i Watford.

Marzec

Na początku marca Pawiom udało się pokonać na Elland Road Ipswich Town. Później się okaże, że było to ostatnie zwycięstwo Leeds w domu przez następne 8 miesięcy. Po Traktorzystach Leeds wywiozło 3 punkty z lecącego do League One Wigan. Marco Silvestri otrzymał nominację do tytułu Najlepszego Piłkarza Championship w Lutym, ale ostatecznie nie zdobył tego tytułu. W Londynie premierowego gola dla Leeds zdobył Sol Bamba, ale Leeds pogrążyło Fulham Londyn 3-0. Na koniec miesiąca w zdobyciu 100% skuteczności w marcu Pawiom przeszkodziło dołujące Blackpool. Mecz na pastwisku w Blackpool zakończył się podziałem punktów.

Kwiecień

W Prima aprilis zażartowaliśmy sobie z powrotu do Leeds Roberta Snodgrassa. Kilka dni później nie żartował Nicola Salerno zawieszając Steve’a Thompsona. Oficjalnych powodów tego ruchu wciąż nie znamy, ale wiadomo, że był to początek końca Neila Redfearna na Elland Road. Zaraz po tym Elland Road rozbiło Blackburn Rovers, a w świąteczny poniedziałek Pawie okazały się gorsze w strzelaninie na Molineux. Podminowane Leeds przegrywało kolejne mecze. Punkty na nas zarabiały Cardiff, Norwich i Charlton. Przed spotkaniem z The Addicks miał jeszcze kolejny nieprzyjemny incydent, kiedy 6 graczy dzień przed meczem zgłosiło tajemnicze kontuzje. Fatalna passa została przerwana w derbach z Sheffield Wednesday wygranych 2-1.

Maj

Na początku miesiąca zawieszenie zakończył Massimo Cellino, ale postanowił nie pojawiać się na kończącym sezon spotkaniu z Rotherham. Pojawił się natomiast wtedy Steve Evans paradując z krótkich spodenkach, hawajskiej koszuli i sombrero na głowie. Z The Millers Pawie ostatecznie podzieliły się punktami, a Neil Readfearn dalej nie słyszał nic o przedłużeniu jego kontraktu. Alex Mowatt został wybrany najlepszym piłkarzem sezonu. Odważnego wywiadu udzielił kapitan klubu Sol Bamba krytykując chaos tworzony przez zarząd klubu. Football League zdjęło z Leeds embargo transferowe, a redaktor Krzynek zmienił stan cywilny. W połowie miesiąca Massimo Cellino dokonał jednego z najlepszych kroków w swoim życiu zatrudniając Adama Pearsona. Konferencja prezydenta klubu i nowego dyrektora zarządzającego była kabaretem, ale praca Pearsona zaczęła znosić owoce już niedługo po jej rozpoczęciu. Nowy kontrakt podpisał Lewis Cook, a 20 maja jako nowy trener Leeds został przedstawiony Uwe Rösler. Nowy trener na koniec miesiąca ogłosił plan letnich przygotowań w Austrii i Norwegii.

Czerwiec

Kolejny miesiąc Niemiec rozpoczął od kompletowania sztabu trenerskiego. Asystentem został Rob Kelly, trenerem bramkarzy Richard Hartis. Za transfery miał być odpowiedzialny Martyn Glover. Pierwszym wzmocnieniem Leeds został dość niespodziewanie Charlie Horton, kolejnym Lee Erwin. Pozyskano także nowego sponsora technicznego. Od czerwca stroje dla Leeds szyła firma Kappa. Na koniec czerwca Nicola Salerno jeszcze przed odejściem zdołał namówić do przenosin na Elland Road Sola Bambe.

Lipiec

Pierwszego dnia otwarcia okienka transferowego Adam Pearson zaserwował nam prawdziwą bombę. Nowym napastnikiem Leeds został Chris Wood, z którego The Whites zapłacili ok 3 mln funtów. Wciąż niejasna była sytuacja z Neilem Redfearnem, który teoretycznie był w dalszym ciągu szefem akademii, ale w praktyce nie mógł pełnić tej funkcji. W pierwszym sparingu Leeds zremisowało z Harrogate. Kilka dni później zremisowaliśmy z York City, a w międzyczasie do zespołu dołączyli Tom Adeyemi i Ross Turnbull. Pod koniec czerwca Rosler zabrał swoich piłkarzy na obóz do Austrii, gdzie przegraliśmy z Eintrachtem Frankfurt. Następnie w Norwegii lepsze od Leeds okazało się Hoffenheim. Z klubu odeszli Morison i Sharp.

Sierpień

W sprawdzianie generalnym przed ligą Pawie pokonały na Elland Road Everton 2-0. Dzień później nowym graczem Leeds został Stuart Dallas. Na otwarcie sezonu do Leeds przyjechało Burnley. Po dobrym meczu z obydwu stron oba zespoły podzieliły się punktami. Kilka dni później Leeds zakończyło swój udział w Capital One League Cup przegrywając na karne z Doncaster. Remisami zakończyły się także mecze z Reading i Sheffield Wednesday. Na koniec sierpnia udało się Röslerowi sensacyjnie pokonać Derby County na wyjeździe, a nowym starym szefem akademii został Paul Hart.

Wrzesień

W tym roku okienko transferowe wyjątkowo kończyło się w Anglii pierwszego września. Tego dnia do Leeds dołączył Jordan Botaka. Po przerwie na reprezentacje trener Pawi czekał na pierwsze zwycięstwo na Elland Road, ale z Brentford wróciliśmy do remisowania. Następnie sensacyjnie z pracy w Leeds zrezygnował Adam Pearson, a Ipswich Town, jako pierwsze pokonało Pawie w lidze. Leeds tę porażkę odbiło sobie na MK Dons wygrywając 2-1. Na koniec miesiąca błędy Bellusciego i Bamby spowodowały porażkę Leeds z Middlesbrough.

Październik

Pawie dostały kolejnego skrzydłowego w postaci Willa Buckleya. Nie pomogło to jednak uniknąć porażki z Birmingham. Rösler mówił o pomyśle na wyjście z kryzysu, Cellino mówił o pełnym poparciu dla trenera, ale kolejna porażka, tym razem z liderem Brighton, była zakończeniem współpracy z Leeds dla Uwe Röslera. Kilka godzin po ogłoszeniu tej informacji, nowym opiekunem Pawi został Steve Evans. Tempa wydarzeniom na Elland Road nadały bojkot meczów wyjazdowych wymyślony przez Cellino oraz jego zawieszenie przez Football League. Po interwencji kibiców, Włoch w końcu cofnął bojkot wyjazdów, a Steve Evans w debiucie zremisował w Londynie z Fulham, by następnie podzielić się punktami z Boltonem. Pod koniec miesiąca The Peacokcs skompromitowali się na Elland Road przeciwko Blackburn, a wyzywany przez cały mecz Massimo Cellino obraził się i ogłosił, że klub jest na sprzedaż, a on sam nie będzie już chodził na mecze Leeds. 30 listopada Włoch uzgodnił cenę sprzedaży klubu w ręce kibiców.

Listopad

Bomba z dystansu Alexa Mowatta przerwała fatalną serię meczów bez zwycięstwa na Elland Road, a Massimo Cellino zmienił zdanie i postanowił nie sprzedawać jednak klubu kibicom. W derbach Yorkshire rozbiliśmy Huddersfield 3-0, a jako nowy potencjalny kupiec Leeds pojawił się Steve Parkin. Steve Evans przerwę na reprezentację wykorzystał na zorganizowanie sparingu z Wycombe w czasie, którego Sol Bamba złamał palec u nogi. Wracające do ligi Leeds okazało się gorsze od wracającego na Elland Road Neila Readfearna przegrywając 0-1. Steve Evans pod koniec listopada wymienił Willa Buckleya na Liama Bridcutta, ale mimo tego Charlie Austin dał zwycięstwo QPR nad Leeds.

Grudzień

Cyrk Cellino – kontynuacja. Właściciel Pawi nakłada obowiązkową opłatę na kibiców, którzy zmuszeni są wykupić voucher na ciastko. Evans zmienia ustawienie i Leeds pokonuje w derbach Hull City 2-1. Nie udaje nam się pokonać będącego w kryzysie Charltonu, ale strzelaninę na Molineux tym razem wygrywamy. Wygrywamy także po słabym meczu z Prestonem, dzień po świętach remisujemy z Nottingham Forest. Pawie rok kończą remisem z Derby County po kapitalnym meczu.

Komentarze  

#7 Makumb 2016-01-01 18:28
Dla fanów FMa założyłem temat do dyskusji na forum.
Zapraszam do dyskusji ;)
http://www.leedsutd.pl/forumss/kawiarenka/344-football-manager.html#2727
#6 xGiaraNx 2015-12-31 17:43
Pomyślnego roku 2016 dla 'białej' braci ;)

Oby nasze Leeds skakało w górę tabeli a na koniec raczyło nas barażami ... jednak awans najszybciej za rok, żeby szybko nie spaść a zadomowić się na stałe tam gdzie nasze miejsce :) razem z Nottm Forest

Pozdrowienia
#5 dramez 2015-12-31 16:27
Ja sprowadziłem do klubu od razu z free transfer Raffaele Palladino AML (sam nie wierze że kolejnego makaroniarza ściągnąłem :P), Paula Robinsona do bramki jako konkurenta dla Silvestriego oraz przeciętnego Chris'a Chantler'a DL jako backup dla Taylor'a.
Grając 442 z Woodem i Antenuccim w napadzie oraz ze skrzydłowymi Palladino / Dallas / Botaka / Byram ilość strzałów na bramke jest zadowalająca. Gorzej własnie ze skutecznością.
Za dużo głupich bramek tracę i nie mam zadnych indywidualnych poleceń dla piłkarzy ustawionych.
Ale jak coś to wątek na forum, nie do komentarzy :P
#4 krzynek 2015-12-31 14:40
ja gram 4-2-1-3 albo 4-2-3-1 :P

bramek tracę mało, ale w chuj ciężko mi się je strzela.
#3 dramez 2015-12-31 12:17
w FMie '16 Bamba zawala mi za dużo bramek :P Ogólnie mam problemy z ustawieniem taktyki :P

Im dłużej gram w tą grę tym większy mam problem z doborem i ustawianiem taktyki i treningu pod grajków. Większość meczy posiadanie piłki ~60%, większa liczba strzałów w tym celnych a wyniki co najwyzej remisowe z pojedynczymi wygranymi i wiele przegranych meczy z różnicą 1 bramki. Nie nadaje się na menedżera :P
#2 krzynek 2015-12-31 11:31
od początku roku tylko 4 drużyny w Championship straciły mniej bramek od Leeds. Czy to przypadek, że taki wynik mamy od przyjścia Bamby?
#1 dramez 2015-12-31 10:14
Moje ukochane Leeds takie ciekawe i oryginalne :D Nie sposób się nudzić :P
Dzięki za to podsumowanie, miło się czytało :)

You have no rights to post comments